Gerard ’Gerrit’ Beentjes in zijn schuur aan het werk met de kroonluchter.© Foto Erna Faust

Daar hangt hij, de ruim tweehonderd kilo zware kroonluchter uit de afgebrande katholieke Corneliuskerk in Limmen. Glanzend en compleet. Wie de foto's van de totaal verwoeste luchter van vlak na de brand ziet, zou zeggen: een wonder.

Dat wonder is vooral verricht door Limmenaar Gerard Beentjes. In zijn schuur achter een gewoon Limmens huis; de wanden behangen met gereedschappen en materialen, en een ‘voorschuur’ met houten banken waar je gezellig kunt zitten, een grote koelkast in de hoek.

De kroonluchter, die naar Beentjes’ schatting ruim tweehonderd kilo weegt, was te zwaar voor de dakconstructie van de schuur. ,,We hebben er met de firma Res een ijzeren dwarsbalk op moeten zetten. Daarna door de balk en het dak een gat geboord en daar een staaldraad doorheen getrokken. Daar hangt hij aan, kijk maar.’’

De firma Res plaatst de ijzeren balk op de schuur.© Foto Nico Snel

De luchter zag er verschrikkelijk uit. ,,Het was een hoopje schroot. Hij heeft een zware klap gemaakt toen hij naar beneden viel bij de brand. Alles was verbogen. En er zijn ook nog stukken van de dakspanten naar benden gevallen en erop terecht gekomen.’’ De luchter lag in stukken, maar bijna alle onderdelen werden weer gevonden. ,,Ik ben eerst een dag bezig geweest om alles in elkaar te passen. Sommige onderdelen waren al met streepjes gemarkeerd. Ik heb alles uit elkaar gehaald en apart gepolijst. Verschillende wiggen, waarmee de armen van de lamp aan de romp worden bevestigd, waren zoek of onbruikbaar. Die heb ik nieuw op maat gemaakt. En genummerd, want ze zijn niet allemaal precies even groot.’’

De kroonluchter zoals hij naar Gerard Beentjes is gebracht.

De kroonluchter is dus demontabel, en dat moet ook. ,,Want hij kan hier nooit door de schuurdeur heen.’’ En hij zal vaker uit elkaar moeten voor bijvoorbeeld een nieuwe schoonmaak. ,,We gaan proberen hem weer aan een katrol te hangen, zodat je hem vrij makkelijk kan laten zakken.’’

De ronde bol van de luchter was door de klap deerlijk gehavend: er zat een groot gat in. ,,Sommigen vonden dat we dat dat zo moesten laten als aandenken aan de brand, maar dat vond ik niks.’’ Dus heeft Beentjes het gat gedicht. Het op maat gemaakte stukje messing (het moest twee keer worden uitgebold) past precies.

Beentjes, al een paar jaar gepensioneerd, is al in oktober begonnen met schoonmaken en restaureren van allerlei andere voorwerpen uit de Corneliuskerk. ,,Ze kenden me van de Hortus Bulborum. Daar heb ik onder andere geholpen om het dak van het paviljoen te bouwen, en de leitjes gelegd. En zo val je van het een in het ander. Ik heb onlangs nog een polderkast voor de Hortus gemaakt. Zo’n mededelingenbord met een ijzeren raster er voor. ‘’

Nadat de afgebrande kerk weer toegankelijk was, was de kroonluchter samen met veel ander inventaris naar een bedrijf in Apeldoorn gebracht. ,,We gingen erheen, pastor Johan Olling, vrijwilliger Kees Bos en ik. Bij dat bedrijf dachten ze dat ze alles mochten gaan restaureren. Maar dat was ontzettend duur. Buiten vroeg Johan Olling aan me: Gerard, wat denk je ervan? Ik zei: Haal alles maar naar Limmen toe.’’

En zo geschiedde. Beentjes was al bezig geweest met de beelden die aan het begin van het kerkhof staan, en met schilderijen. ,,Op tweede kerstdag ben ik met mijn zoon Joris naar de kerk geweest om de kapotte spullen op te halen. Als je dat zag… er was niks meer heel. Een mevrouw die er ook was zei, gooi alles maar in de grijze bak, dat wordt niks meer,. Toen dacht ik, dit is een uitdaging.’’

Een bezorgde blik bij Beentjes.© Foto Erna Faust

,,Veel was kapot, alles zat onder het roet. Ik heb alles in de schoonmaakazijn gezet, daarna naspoelen, polishen en in elkaar zetten.’’ Zijn echtgenote Carla, die coupeuse is, heeft zelfs speciale polijstborstels gemaakt van extra stevig materiaal.

Alles wat klaar is, zoals kandelaars, de Godslamp en de kroon van het altaar, staat blinkend en wel veilig opgeslagen en in plastic ingepakt te wachten tot de kerk weer opnieuw kan worden ingericht. Dat zal in het najaar worden.

Gerard Beentjes heeft zijn hele leven gewerkt in de bouw en restaurantie. ,,De eerste jaren werkte ik met mijn broer Kees in de bouw in Amsterdam. Daarna heb ik jaren in de monumentenzorg gewerkt. 24 jaar bij Kriek loodgieters in Castriucm, veel gewerkt op Duin en Bosch. Maar ik kan niet zeggen dat ik loodgieter ben. Daar heb ik nooit voor geleerd.’’

Lees ook: Buitenkant van uitgebrande Corneliuskerk Limmen bijna af

Maar hij heeft wel het echte werk nog gedaan: het echte lood gieten. ,,Zo langzamerhand zijn alle loodgieters die dat kunnen wel gestopt. Het werk dat ze nu doen is niet leuk meer. Alles voorgefabriceerd. Het heeft niets meer met loodgieten te maken.’’ Zonde, vindt hij. Het handwerk vindt hij het leukst. ,,Wat niet te koop is, maak ik.’’

Hij deed veel dakwerk. ,,Alles op het dak. Ook torenspitsen van kerken. Nee, ik heb geen hoogtevrees. Nooit gehad.’’

Lees ook: Heilige Cornelius in ere hersteld

Wil je dagelijks alle hoogtepunten uit het nieuws in je inbox?